statushouders

“Weer zelfstandig voor de klas staan is mijn droom”

“Ik heb twee broers en drie zussen en was de enige die na de basisschool mocht doorleren. Eerst de middelbare school en vervolgens de universiteit. Niet omdat ik slimmer was dan de rest, er was gewoon geen geld om iedereen naar school te laten gaan. Mijn broers en zussen zijn boer geworden in het dorp waar ik ben opgegroeid. Mijn vader wilde graag dat ik engineer zou worden, maar ik wil graag lesgeven. Het zit in mijn genen om anderen te helpen en ik werk graag met jonge mensen. Daarom koos ik na mijn studie Natuurkunde voor het onderwijs.”

Expert in mijn vakgebied
“Ik gaf natuurkundeles aan jongeren tussen de 15 en 23 op verschillende typen scholen en aan het opleidingscentrum dat mensen voorbereidt op hun universiteitsexamen. Acht jaar lang was ik adjunct-directeur op een middelbare school voor exacte vakken in Ankara. Ook was ik ongeveer vijftien jaar hoofd van de regionale natuurkundesectie. Ik gaf hulp en begeleiding aan zo’n dertig collega’s en gaf seminars over nieuwe lesprogramma’s, experimenten en benaderingen. Elke maand woonde ik hun lessen bij en gaf ik feedback.
Daarnaast heb ik tien boeken over natuurkunde gepubliceerd. Een van mijn boeken werd vijf jaar lang in het hele land gebruikt als leerboek, twee zijn vertaald voor landen in Centraal Azië. Ook schreef ik een boek over experimenten en oplossingen. Daarnaast publiceerde ik leerboeken voor de universitaire voorbereiding en boeken met vragenbanken. In die zin is de tweede wens van mijn vader wel vervuld: dat ik expert zou worden in mijn vakgebied.”

Betere kans op werk
“Eenmaal in Nederland heb ik op eigen kracht Nederlands geleerd. Dat viel niet mee. Tijdens de coronapandemie kon ik alleen online taallessen volgen en had ik geen taalmaatje. In 2023 kon ik op een vmbo in Oss aan de slag als TOA (technisch onderwijsassistent) om mijn taalvaardigheden te verbeteren en het onderwijssysteem te verkennen. Ik was toen pas 22 maanden in Nederland. Toen ik werd aangenomen, had ik tranen van blijdschap. Ik mocht proefjes voorbereiden voor de eerste en tweede klassen. Tijdens de les hielp ik leerlingen en na afloop maakte ik alles weer schoon en zette ik alles terug. Ik vond het heel leuk, maar mijn contract werd niet verlengd, omdat mijn Nederlands niet goed genoeg was. Daarom ben ik het programma van Statushouders voor de Klas gaan volgen, voor een betere kans op werk én om mijn taal te verbeteren.”

Stagelopen
“De eerste vier maanden hadden we twee dagen per week les en twee dagen per week stage. Tijdens mijn stage op een school in Maarsbergen mocht ik een mini-lesje geven aan havo 3. Na afloop kreeg ik van alle leerlingen applaus. Ook mijn begeleider gaf me complimenten. Dat gaf een enorm goed gevoel. Iedereen wilde mij helpen en Nederlands met mij oefenen. Mijn begeleider had tegen de leerlingen gezegd: ‘Dit is Mehmet, hij is stagiair. Hij leert de Nederlands taal, cultuur en over het opleidingssysteem. Help hem een beetje door langzaam te praten.’ Dat deden ze en ze leerden me ook nieuwe woorden.
Tijdens mijn stage vierde ik voor het eerst Sinterklaas met mijn collega’s. We kochten cadeautjes voor elkaar en schreven gedichten. Een geweldige ervaring. Ze gaven me het gevoel dat ik erbij hoorde, dat was heel waardevol voor mij.”

Zware tijd
“Jammer genoeg heb ik mijn stage niet kunnen voortzetten. De gemeente stopte mijn uitkering na vier maanden, dus ik moest op zoek naar werk. Gelukkig vonden de docenten van Statushouders voor de Klas een baan als TOA voor me, op een kleine school in Doorn. Daar ben ik heel dankbaar voor. Ze dachten altijd met ons mee en zochten oplossingen voor onze problemen. Die ene lesdag in de tweede periode kon ik daardoor blijven volgen en ik deed tóch ervaring op in het Nederlandse onderwijs.
Helaas is de school 85 kilometer van mijn woonplaats Heesch. En mijn reistijd naar Hogeschool Utrecht was minstens drie uur per dag. Als ik thuiskwam was ik doodop. Mede daardoor is mijn Nederlands nog steeds niet op niveau. De problemen met de gemeente en thuis – mijn vrouw heeft ontzettend heimwee – hielpen natuurlijk ook niet. Het was een zwaar traject.”

Volhouden
“Ik ben blij dat ik nog een jaar mag blijven op de school in Doorn, maar een baan dichter bij huis zou natuurlijk makkelijker zijn. Daarom blijf ik solliciteren. De schooldecaan van mijn stageschool in Maasbergen zei onlangs tegen me: ‘Als je geen baan kunt vinden bij jou in de buurt, wil ik dat je natuurkundeles geeft op onze school voor één dag in de week. Je kunt het, ik geloof in je en vertrouw je.’ Ik was erg blij en ontroerd. Wat een geweldige kans!
Ook blijf ik werken aan het verbeteren van mijn Nederlands. Ik ben nog steeds op zoek naar een taalcoach die me face-to-face kan helpen. Want goed Nederlands spreken is dé weg naar zelfstandig voor de klas staan. Dat is mijn droom.
Heb jij ook zo’n droom? Zorg dan dat je Nederlands al op B2-niveau is voordat je je inschrijft voor Statushouders voor de Klas. Een betere voorbereiding op werk in het Nederlandse onderwijs is er niet en je houdt er ook nog vriendschappen aan over.”