statushouders

“Dit is mijn manier om iets terug te doen voor Nederland”

Ömer komt oorspronkelijk uit Turkije, maar werkte tien jaar lang als wiskundeleraar in Kirgizië. Hij gaf les op een internationale Cambridge School, een particulier lyceum. Nu woont hij in Rosmalen en werkt hij als wiskundeleraar op het Cambreur College in Dongen. Daar geeft hij les aan drie TTO-klassen (tweetalig onderwijs) en twee Nederlandse klassen op havo- en vwo-niveau.

Woordenschat
“Zodra ik mijn verblijfsstatus kreeg, ben ik Nederlands gaan leren. Eigenlijk had ik daar eerder mee moeten beginnen. Ik ben goed in wiskunde, maar heb soms een grotere woordenschat nodig om het goed te kunnen uitleggen. Daarom studeer ik voor elke les meer dan een uur, zodat ik de juiste woorden weet. In het begin zeiden leerlingen weleens: ‘Sorry meneer, ik begrijp jouw Nederlands niet.’ Nu zeggen ze steeds vaker: ‘Jouw Nederlands wordt elke dag beter.’ Dat maakt mij natuurlijk trots. Ik heb enkele leerlingen gevraagd om mij te verbeteren als ik een fout maak, want ik ben nooit te oud om te leren.”

Kans
“Een kennis voegde me toe aan een WhatsAppgroep met statushouders die allemaal wiskundedocent waren geweest. Ik was zelf al langs scholen gegaan met de vraag: ik wil graag weer voor de klas staan, hoe werkt dat hier in Nederland? Via de WhatsAppgroep hoorde ik van het programma van Statushouders voor de Klas. Zo’n grote kans krijg je niet snel. Het bijscholingsprogramma in Utrecht was heel leuk. Soms verloor ik mijn vertrouwen, maar de docenten waren altijd vriendelijk en positief. Ze geloofden écht in ons.”

Stagelopen
“Het was ook leuk om stage te lopen. Ik heb dat gedaan op het Rodenborch College in Rosmalen. Ik begon klein, met uitleg geven aan één leerling. Langzamerhand werden het er steeds meer, tot ik aan mijn collega vroeg: mag ik zelf een keer een les geven? Dat deed ik vervolgens één keer in de week. Ik begon in een TTO-klas, omdat mijn Engels nu eenmaal beter is, en heb later ook aan Nederlandse klassen lesgegeven. Helaas hadden ze op mijn stageschool al genoeg wiskundeleraren met een vast contract.”

Weer zelfstandig voor de klas
“Na afronding van het leerwerkprogramma zocht ik een baan als onderwijsassistent. Maar ik vond er een als docent voor TTO-klassen. Bij mijn sollicitatie bij het Cambreur College heb ik direct gevraagd of ik ook aan Nederlandse klassen les mocht geven. Die kans kreeg ik. Ik werk er nu bijna een jaar. De eerste lesweek op de nieuwe school was ontzettend lastig. Alles was nieuw, de systemen, de apps zoals Magister. Ook begreep ik het rooster niet. ‘Wanneer hebben we dan pauze?’ vroeg ik aan mijn collega’s. Na twee weken dacht ik: oké, het is moeilijk, maar het lukt. En mijn collega’s helpen mij. Daarnaast krijg ik één dag per week hulp van een wiskundedocent die al met pensioen is. En als ik tussendoor een vraag heb, gebruiken we WhatsApp.”

Als een vader
“Op de middelbare school had ik een leraar die als een vader voor me was. Niet alleen voor mij, maar voor alle leerlingen. Als je een probleem had, groot of klein, kon je bij hem terecht. Zelfs sommige ouders kwamen bij hem voor advies over familieproblemen. Hij was een heel positief mens. Zo wil ik ook zijn voor mijn leerlingen. Ze hebben niet alleen kennis nodig, maar ook dat je een beetje voor ze zorgt.”

Spelletjes
“Wat ik zo leuk vind aan leraar zijn? Zorgen dat iedere leerling het begrijpt. Daarom heb ik in Kirgizië ook nog een vierjarige studie Psychologie gedaan. Ik zoek altijd naar nieuwe manieren om de stof uit te leggen. Zo heb ik spelletjes ontwikkeld om wiskunde leuk en toegankelijk te maken. Ook laat ik graag zien hoe ze de kennis in real life kunnen gebruiken. Mijn eerste regel in de klas is: zeg niet ‘Ik begrijp het niet’, maar zeg ‘Ik ga het proberen’. Je bent niet dom als je het niet meteen snapt.”

Goede band
“Als je als leraar een goede band hebt met je leerlingen, zullen ze meer moeite doen om de stof te begrijpen. En je krijgt er ook iets voor terug. Aan het einde van de eerste maand hadden sommige leerlingen gemerkt dat het even minder goed met mij ging. Aan het eind van de les gaven ze me een chocoladereep met een lief briefje. ‘Meneer, dit is voor jou.’ Op het briefje stond: ‘Jij bent altijd positief, maar vandaag even niet. Het komt goed. Jij bent echt een goede docent.’ Ze hadden er ook nog hartjes bij getekend. Dat motiveert me. Ik zal het nooit vergeten.”

Anders lesgeven
“Lesgeven in Nederland is heel anders dan ik gewend ben. Om te beginnen zijn er in Nederland veel verschillende lesmethoden. De leerlingen moeten vooral zelfstandig kunnen bedenken wanneer ze een formule moeten gebruiken. En ze krijgen de wiskundige principes, zoals worteltrekken, uitgelegd over meerdere jaren. In de klas is de uitleg maar kort en moeten ze vooral zelf aan het werk.
In Kirgizië gebruiken scholen allemaal dezelfde boeken en lesmethode. De focus ligt vooral op het begrijpen van de formules en je behandelt een wiskundig principe in één keer. Het grootste deel van de les, zo’n 40 minuten, is uitleg. Ermee oefenen doen ze vooral thuis. Ook is de manier van uitleggen vaak net even anders.”

Tip voor andere statushouders
In onze Statushouders-voor-de-Klas-groep zit een vriend die het Nederlands beter beheerst dan ik, maar die zegt: ‘Ik kan het niet.’ Mijn motto is: moeite hebben met de taal hoort erbij. Wacht niet tot je die perfect spreekt. Ga het proberen! Je mag fouten maken. Zeg het gewoon als je iets niet begrijpt.”